Διαδηλώνουμε στις 4/1/25, 12μμ στο Σύνταγμα - Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Εργατικών Σωματείων και Συλλογικοτήτων

Κάλεσμα προς τον ελληνικό λαό, τα σωματεία και τις συλλογικότητες από την

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Εργατικών Σωματείων και Συλλογικοτήτων

Διαδηλώνουμε, κάθε Σάββατο, και στις 4 του Γενάρη, ώρα 12μμ στο Σύνταγμα για τους λαούς Παλαιστίνης, Λιβάνου και Συρίας, για την Ειρήνη και τη Δικαιοσύνη

• Άμεση κατάπαυση του πυρός στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη και στο Λίβανο • Να σταματήσει η σφαγή των λαών της Παλαιστίνης, του Λιβάνου και της Συρίας • Να αποχωρήσουν το Ισραήλ οι ΗΠΑ και η Τουρκία από την Συρία • Να καταδικαστεί το Ισραήλ για τη Γενοκτονία των Παλαιστινίων, την εισβολή στο Λίβανο και τη Συρία • Καμία εμπλοκή της χώρας μας / Να σταματήσει η MOTOR OIL να εφοδιάζει με στρατιωτικά καύσιμα το Ισραήλ • Μποϊκοτάζ στο Ισραήλ • Αναγνώριση του Ανεξάρτητου Παλαιστινιακού Κράτους

Η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Εργατικών Σωματείων και Συλλογικοτήτων συνεχίζει και το 2025 τις διαδηλώσεις που πραγματοποιεί κάθε Σάββατο στο Σύνταγμα, και σας καλεί στη νέα συγκέντρωσή της και αυτό το Σάββατο 4 Γενάρη, ώρα 12μ., ενάντια στην κατοχή και στα εγκλήματα που διαπράττει το Ισραήλ στην Παλαιστίνη, εγκλήματα που δικάστηκαν στη Νυρεμβέργη (γενοκτονία, συλλογική τιμωρία ενός άμαχου πληθυσμού και εθνοκάθαρση του Παλαιστινιακού λαού) αλλά και στην ευρύτερη Μέση Ανατολή, με τις δολοφονικές επιθέσεις κατά του Λιβανέζικου και του Συριακού λαού, ενάντια στις ιμπεριαλιστικές επεμβάσεις καθώς και υπέρ του δικαιώματος του Παλαιστινιακού Λαού στην αυτοδιάθεση και στη δημιουργία του δικού του Ανεξάρτητου Κράτους.

Οι «θεραπαινίδες» σε οικονομικό, διπλωματικό και πολεμικό επίπεδο για την τρομοκρατία που έχει σπείρει το κράτος-δολοφόνος, το Ισραήλ, στη Μέση Ανατολή, οι ΗΠΑ, το ΝΑΤΟ, η  Ευρωπαϊκή Ένωση, η Ελληνική Κυβέρνηση αλλά και Αραβικά Κράτη (Σαουδική Αραβία, Κουβέιτ, Αίγυπτος κ.λπ.), συνεχίζουν ανοικτά να το στηρίζουν, παρά τα περί αντιθέτου λεγόμενά τους ή τις «κίβδηλες» διακηρύξεις τους για ειρήνη ή τις επίσης «επικοινωνιακές» και «κούφιες» διαπραγματεύσεις τους για εκεχειρία. Άλλωστε, είναι αυτές που έχουν παραδώσει τη Συρία στη συμμαχία ανταρτών υπό τη Χαγιάτ Ταχρίρ ας Σαμ (το συριακό βραχίονα της τρομοκρατικής οργάνωσης-όπως την έχουν χαρακτηρίσει- Αλ Κάιντα).

Πρόσφατο, άλλωστε, είναι δημοσίευμα του «The Intercept», ο οποίος αποκάλυψε πως οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ απέρριψαν την έκκληση για να μπει εμπάργκο στην πώληση όπλων στο Ισραήλ, όπως τους προτεινόταν με εσωτερική ενημέρωση/αξιολόγηση της κατάστασης στην Παλαιστίνη, που συντάχθηκε από τον ειδικό αντιπροσώπο της ΕΕ για τα ανθρώπινα δικαιώματα, Όλοφ Σκουγκ. Ουσιαστικά, κατέγραψε  στοιχεία του ΟΗΕ για εγκλήματα πολέμου μετά τις 7 Οκτώβρη 2023 που διέπραξε το Ισραήλ. Σύμφωνα με τις εκτιμήσεις των Ηνωμένων Εθνών, με περισσότερους από τους μισούς να είναι γυναίκες και παιδιά, έχουν σκοτωθεί πάνω από 45.000 συνάνθρωποί μας στη Γάζα.

Η παραπάνω εξέλιξη ήρθε να προστεθεί σε μια άλλη αποκάλυψη , αυτή του Al Jazeera (Πηγή: inwo-war.gr), συμφωνα με την οποία από τον Οκτώβριο του 2023 η ΕΕ έχει προσφέρει τουλάχιστον 250 εκατ. ευρώ σε ισραηλινές οργανώσεις ιδρύματα, αρκετά από τα οποία συνδέονται άμεσα με τον ισραηλινό στρατό και συνεπώς με τα εγκλήματα πολέμου που διαπράττει και συμπράττουν οι υπουργοί Εξωτερικών της ΕΕ∙ με βάση την αξιολόγηση Σκουγκ, ενδέχεται να αντιμετωπίσουν ποινικές ευθύνες για τα εγκλήματα πολέμου στην Παλαιστίνη, τα οποία συνυπογράφουν. Μεταξύ αυτών, μην ξεχνιόμαστε, και ο έλληνας υπουργός, Γιώργος Γεραπετρίτης. Υπενθυμίζουμε ότι σύμφωνα με τη Σύμβαση για τη Γενοκτονία και τις Συμβάσεις της Γενεύης, είναι μορφή συνενοχής των κρατών που τις έχουν υπογράψει, ανάμεσά τους και η χώρα μας, η αδράνεια και η αναποτελεσματική δράση κατά της γενοκτονίας και των εγκλημάτων πολέμου. Μάλιστα, είναι υποχρεωμένα να λαμβάνουν προληπτικά μέτρα.

Όλα αυτά αποδεικνούν για πολλοστή φορά πως η κυβέρνηση Μητσοτάκη ψευδώς ισχυρίζεται ότι «δεν εμπλέκεται ενεργά στον πόλεμο», δεν έχει καμία σχέση με το αιματοκύλισμα στη Μέση Ανατολή, δε βάζει όλο και πιο βαθιά τον ελληνικό λαό στον όλεθρο.

Είναι αλήθεια ότι, έχοντας υιοθετήσει πλήρως την αισχρή σιωναζιστική προπαγάνδα του Ισραήλ, παρέχει «γη και ύδωρ» για τον ανεφοδιασμό του κράτους-δολοφόνος, όπως με πολεμικά καύσιμα από τη MOTOR OIL του Βαρδινογιάννη. Είναι αλήθεια ότι σήκωσε από τις πρώτες το «χεράκι» για να δηλώσει τη συμμετοχή της στη διεθνή ναυτική δύναμη στην Ερυθρά θάλασσα για τον αποκλεισμό των Χούθι της Υεμένης. Είναι αλήθεια ότι απέκρυψε  τη σχετική «εξομοίωση» που έκαναν στη Νάξο δύο πλοία του πολεμικού ναυτικού του Ισραήλ για απόβαση του στρατού του στη Βηρυτό και στα παράλια του Λιβάνου, καθώς και τη συμμετοχή τριών ελληνικών μαχητικών F-16 Viper σε άσκηση πυρηνικού πολέμου του ΝΑΤΟ∙ για την ακρίβεια σε άσκηση με πυρηνικά πλήγματα που έχουν ως στόχο τη Ρωσία. Είναι αλήθεια ότι έχει μετατρέψει τη χώρα σε μια απέραντη αμερικανική βάση (Σούδα, Λάρισα, Αλεξανδρούπολη κ.λπ.), με την άμεση ή έμμεση στήριξη όλων των αστικών δυνάμεων-κομμάτων.

Ωστόσο, στην αντίπερα όχθη, στη σωστή πλευρά της ιστορίας, οι λαοί όλου του κόσμου, κόντρα στην επιλογές των κυβερνήσεών τους, εκφράζουν καθημερινά την αλληλεγγύη τους στο Παλαιστινιακό, Λιβανέζικο και Συριακό λαό, βρίσκονται σταθερά στο πλευρό τους, απαιτούν να σταματήσει η Γενοκτονία των Παλαιστινίων και οι βομβαρδισμοί, να αποχωρήσουν τώρα τα κατοχικά στρατεύματα του Ισραήλ από όλη την Παλαιστινιακή γη και το έδαφος της Συρίας που κατέχουν, να σταματήσει η σφαγή στη Μέση Ανατολή και να αποκτήσουν οι Παλαιστίνιοι το δικό τους Ανεξάρτητο Κράτος.

Δεν ξεχνάμε το διακηρυγμένο στόχο του σιωναζιστικού κράτους και παρακράτους: την ολοκληρωτική εξαφάνιση και τον εκτοπισμό των αυτόχθονων Παλαιστινίων από την ιστορική πατρίδα τους και τον πλήρη εποικισμό του Παλαιστινιακού εδάφους,  το «ολοκαύτωμα» των Παλαιστινίων που αγωνίζονται και αντιστέκονται για την ανεξαρτησία και για να αποκτήσουν πατρίδα.

Στο πλαίσιο αυτό, η Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Εργατικών Σωματείων και Συλλογικοτήτων έχει αναρτήσει ψήφισμα στην πλατφόρμα avaaz, με το οποίο απαιτεί «να υλοποιηθεί άμεσα από την ελληνική κυβέρνηση η ομόφωνη απόφαση της Ελληνικής Βουλής και να αναγνωριστεί το Παλαιστινιακό κράτος», «να αποσύρει η κυβέρνηση κάθε υποστήριξη (στρατιωτική, οικονομική, διπλωματική) στο Ισραήλ όσο συνεχίζει την στρατιωτική κατοχή στα εδάφη του Παλαιστινιακού κράτους», «κατάπαυση πυρός στη Γάζα και να σταματήσει η γενοκτονία του Παλαιστινιακού λαού» (για να διαβάσετε το πλήρες κείμενο και να συνυπογράψετε, πατήστε εδώ).

Τέλος, απευθύνει σε όλους και όλες κάλεσμα συμμετοχής στις συγκεντρώσεις αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό λαό, που πραγματοποιεί κάθε Σάββατο στο Σύνταγμα, καθώς και στις άλλες δράσεις της, ώστε να εκφράσουμε ακόμη πιο δυνατά και μαζικά τη θέλησή μας να μπει τέλος στο αιματοκύλισμα και στη σφαγή στη Γάζα, στη Δυτική Όχθη, στο Λίβανο, στη Συρία, στη Μέση Ανατολή.

 

 

Αθήνα, 02-01-25

 

Πρωτοβουλία Αλληλεγγύης στον Παλαιστινιακό Λαό Εργατικών Σωματείων και Συλλογικοτήτων
Facebook: Αλληλεγγύη στον Παλαιστινιακό Λαό • Email: protovoulia.ersopal@gmail.com

Χωρίς ιούς.www.avast.com

Για την ανασυγκρότηση της Ανατρεπτικής Αντικαπιταλιστικής Αριστεράς - Η πολιτική πρόταση της ΑΝΤΑΡΣΥΑ

 

 Ψωμί, παιδεία, ειρήνη, ελευθερία

Ενάντια στον πόλεμο, το νέο ευρωσύμφωνο, τα κέρδη

Για την ανασυγκρότηση της ανατρεπτικής αντικαπιταλιστικής Αριστεράς

ΠΟΛΙΤΙΚΗ ΠΡΟΤΑΣΗ ΤΗΣ ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Συντρόφισσες/ σύντροφοι

1. Οι λαοί της Ευρώπης και όλου του κόσμου βρίσκονται αντιμέτωποι με τα ιστορικά προβλήματα και τις άλυτες αντιθέσεις του καπιταλιστικού κόσμου. Δέχονται μεγάλη επίθεση στην προσπάθειά του να τα ξεπεράσει. Η παγκόσμια καπιταλιστική οικονομία βρίσκεται σε τελματώδη στασιμότητα στηριζόμενη περισσότερο από ποτέ σε ασταθείς ισορροπίες.

Η όξυνση των ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών έχουν ως τραγική κατάληξη την κλιμάκωση και την επέκταση πολεμικών συρράξεων, δείχνοντας ότι δεν έχουν παροδικό χαρακτήρα. Η γενική τάση διαγράφει την είσοδο σε μια νέα πολεμική εποχή του καπιταλισμού.  ΗΠΑ-ΝΑΤΟ σέρνουν τον χορό της στροφής στον πόλεμο, με στόχο να χρησιμοποιήσουν την στρατιωτική τους υπεροπλία για την ανάσχεση της μείωσης της οικονομικής τους δύναμης και της κρίσης της πολιτικής τους ηγεμονίας.

Τραγική επιβεβαίωση όλων αυτών είναι η συνεχιζόμενη ιμπεριαλιστική σύγκρουση στην Ουκρανία που κλιμακώνεται επικίνδυνα, ακόμη και με την πυρηνική εμπλοκή ως ενδεχόμενο, η γενοκτονία στην Γάζα που διεξάγει το Ισραήλ με την άμεση στήριξη των ΗΠΑ και δεκάδες εστίες πολέμου με εμπλοκή των αντιμαχόμενων για την ηγεμονία μπλοκ.

H EE προωθεί ένα νέο «Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Διαρθρωτικό Σχέδιο», ένα νέο «πρόγραμμα σταθερότητας» σκληρής λιτότητας, ματωμένων πλεονασμάτων, βάρβαρης περικοπής των κοινωνικών δαπανών και ενίσχυσης της «πολεμικής οικονομίας».  

Η κλιματική αλλαγή και η περιβαλλοντική καταστροφή προκαλεί λειψυδρία,  παρατεταμένους καύσωνες, τεράστιες καταστροφές.

2. Η εκλογή Τραμπ στις ΗΠΑ, όπως και η  άνοδος της ακροδεξιάς στην Ευρώπη, είναι γέννημα-θρέμμα της κρίσης του καπιταλισμού της εποχής μας. Σηματοδοτεί περαιτέρω κλιμάκωση της επίθεσης απέναντι στην εργατική τάξη, στα φτωχά λαϊκά στρώματα, στους μετανάστες/πρόσφυγες, στα δικαιώματα των γυναικών και των ΛΟΑΤΚΙ και οτιδήποτε θεωρείται «διαφορετικό», τον ακραίο αυταρχισμό, στην επιτάχυνση της περιβαλλοντικής καταστροφής και στον ιδεολογικό νεο-σκοταδισμό.

Η ακροδεξιά ενισχύεται από μερίδες του κεφαλαίου, ιδιαίτερα ορισμένα τμήματά του, αναδεικνύεται σε φορέας υποδοχής της λαϊκής δυσαρέσκειας και δύναμη κρούσης της αντιδραστικής αναδιάρθρωσης του αστικού πολιτικού συστήματος στην εποχή της κρίσης και των πολέμων. 

Είναι αποτέλεσμα της αντιδραστικής, φιλοπόλεμης, αντεργατικής και βαθιά αντιδημοκρατικής πολιτικής των «φιλελεύθερων» (Μακρόν, Μπάιντεν κ.λπ.), που θυμούνται την ακροδεξιά όταν θέλουν να εκβιάσουν την στήριξή τους, ενώ μια χαρά συνεργάζονται μαζί της και υιοθετούν την ατζέντα της.

«Συντηρητικοί» και «δημοκρατικοί» ανταγωνίζονται για την ηγεμονία στον κόσμο του κεφαλαίου, και κατά τα άλλα συνεργάζονται στενότατα για το τσάκισμα της εργατικής τάξης, για την ενίσχυση του ΝΑΤΟ και της ΕΕ, την κλιμάκωση της αντιπαράθεσης με το μπλοκ Ρωσίας-Κίνας. Πρόκειται για δύο αντιδραστικά μπλοκ, για το δίδυμο τέρας της αστικής πολιτικής, στη σημερινή αντιδραστική εποχή της. Η Αριστερά αντιμάχεται και τα δύο μπλοκ. Οι εργαζόμενοι πρέπει να γυρίσουν την πλάτη και στα δύο.

3. Παράλληλα ξεπροβάλλει η δυναμική της ταξικής πόλωσης που φέρνει τις δικές της εκρήξεις, από την «περιφέρεια» μέχρι την καρδιά του παγκόσμιου καπιταλισμού. Από την εξέγερση στο Μπαγκλαντές και τις μεγάλες διεθνείς κινητοποιήσεις και δράσεις αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη, έως τις αντιφασιστικές κινητοποιήσεις σε Γαλλία και Βρετανία και τις εργατικές απεργίες στις ΗΠΑ. Στη χώρα μας, από τους αγώνες των εκπαιδευτικών και των γιατρών, ως τη συναυλία για τα Τέμπη και τους αγώνες των ντελιβεράδων. Υπάρχει και αναπτύσσεται η υπόγεια κοινωνική ευρεία δυσαρέσκεια, κατά καιρούς κοινωνικά ξεσπάσματα και αγώνες ή και ενστικτώδεις πολιτικές άμυνας από μεριάς εργατικών και λαϊκών στρωμάτων.

Σε αυτές τις συνθήκες η ανατρεπτική και αντικαπιταλιστική Αριστερά χρειάζεται να συγκροτήσει μια άλλη στρατηγική απέναντι στον καπιταλισμό, στην πάλη για την ανατροπή του, έτσι ώστε η κοινωνική δυσαρέσκεια και οι αγώνες να μπορούν να συνολικοποιηθούν σε ανατρεπτικές πολιτικές μάχες. 

4. Στη χώρα μας, το πολιτικό σύστημα έχει μπει σε φάση κρίσης και ρευστοποίησης. Το «χαστούκι» της ΝΔ στις ευρωεκλογές, η μείωση της δύναμής της στον λαό είχε συνέχεια στην όξυνση των αντιθέσεων στο εσωτερικό της και στην διαγραφή του Α. Σαμαρά.

Αξιοποιεί τη συναίνεση της «αντιπολίτευσης» στα θεμελιακά ζητήματα της αντιλαϊκής πολιτικής, για να επιταχύνει την προώθηση των αντιλαϊκών αναδιαρθρώσεων.

Εκκωφαντική είναι η κρίση της λεγόμενης «δημοκρατικής», «αντιδεξιάς» αντιπολίτευσης, που επιταχύνθηκε με την νέα εκφυλιστική διάσπαση του ΣΥΡΙΖΑ και τη δημιουργία του «κόμματος Κασελάκη».  Είναι το  αποτέλεσμα της ιστορικής πορείας ενσωμάτωσης της σοσιαλδημοκρατίας και της «ευρωπαϊκής Αριστεράς» στην αστική πολιτική, της συναίνεσης, της αποδοχής και της υποταγής στα βασικά  δόγματα της κυρίαρχης πολιτικής. Οι δυνάμεις αυτές στέκονται απέναντι στην ανάπτυξη αγώνων, στη μαχητική κοινωνική αντιπολίτευση.

Συνολικά η αδυναμία του πολιτικού συστήματος να στρατεύσει τους λαούς σε ένα θετικό όραμα, αποτελεί έκφραση μιας βαθύτερης κρίσης πολιτικής εκπροσώπησης, οδηγεί σε ρευστοποίηση και αστάθεια. Είναι αποτέλεσμα  της «πολυκρίσης» του καπιταλιστικού συστήματος, των αδιεξόδων, της όξυνσης των αντιθέσεων αλλά και των λαϊκών αγώνων και αντιστάσεων των εργαζόμενων και της νεολαίας όλο το προηγούμενο διάστημα.

Οι δυνάμεις του συστήματος παρεμβαίνουν πολύμορφα στις διεργασίες που είναι σε εξέλιξη σε όλο αυτό το ρεύμα, για να οικοδομήσουν έναν απόλυτα ελεγχόμενο αντιπολιτευτικό πόλο εκτόνωσης της λαϊκής δυσαρέσκειας.

5. Η ΝΔ παρά το αποτέλεσμα των Ευρωεκλογών έχει εξαπολύσει επίθεση σε όλα τα μέτωπα.

Σκληρή λιτότητα, ελαστική και χωρίς δικαιώματα εργασία (6ήμερο, κατάργηση των ΣΣΕ κ.ά.) ιδιωτικοποιήσεις χωρίς τέλος, πρωτοφανής αυταρχισμός. Με το νέο Μεσοπρόθεσμο Δημοσιονομικό Διαρθρωτικό Σχέδιο» που υπέγραψε, συμφώνησε σε πλεονάσματα 2,5%, σε κόφτη δαπανών, σε επιτάχυνση της αποπληρωμής του χιλιοπληρωμένου χρέους.  

Η συμμετοχή της Ελλάδας και στους δύο πολέμους είναι σημαντική τόσο μέσα από τη συμμετοχή της στο ΝΑΤΟ, όσο και μέσα από τον αντιδραστικό στρατηγικό άξονα Ελλάδα-Κύπρος-Ισραήλ κάτω από την μπαγκέτα των ΗΠΑ, σε συνέχεια της πολιτικής του ΣΥΡΙΖΑ, με στόχο να εξασφαλίσει μια αναβαθμισμένη θέση για το ελληνικό κεφάλαιο στην ευρύτερη περιοχή.

6. Η ανατρεπτική και αντικαπιταλιστική Αριστερά πρέπει να παρέμβει στις ανακατατάξεις και τις αναζητήσεις ενός λαϊκού αριστερού κόσμου που αναζητά πραγματική αντιπολίτευση απέναντι στην κυβέρνηση της ΝΔ, με στόχο να τραβηχτεί σε μαχητικούς, ανατρεπτικούς αγώνες, να κερδηθεί με την πολιτική της ρήξης με το κεφάλαιο, την ΕΕ, το ΝΑΤΟ. ενισχύοντας την κατεύθυνση της ανασυγκρότησης του κοινωνικού και πολιτικού ρεύματος της ανατρεπτικής, αντικαπιταλιστικής, αντιιμπεριαλιστικής Αριστεράς.

Πάνω σε αυτή την βάση η ΑΝΤΑΡΣΥΑ καταθέτει ενωτικό, προωθητικό κάλεσμα για την παρέμβαση και ανασυγκρότηση της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

Η ΑΝΤΑΡΣΥΑ απευθύνεται στον κόσμο και τις δυνάμεις που κατανοούν την ανάγκη ευρύτερων αλλαγών σε ρήξη με αυτό το σύστημα, τις κεντρικές πολιτικές επιλογές και τις ταξικές και πολιτικές δυνάμεις που το στηρίζουν και τους καλεί να συμβάλουν για να συγκροτηθεί η κοινωνική και πολιτική αντιπολίτευση και η Αριστερά της ανατροπής.

Οι μαχητικές τάσεις του κινήματος πρέπει να αξιοποιήσουν την κρίση νομιμοποίησης της κυβέρνησης και της συναινετικής αντιπολίτευσης και να φιλοδοξήσουν να μπουν μπροστά στην εργατική και λαϊκή αντεπίθεση, για να σταματήσουν και να ξηλωθούν οι αντιλαϊκές μεταρρυθμίσεις ΝΔ-ΕΕ-κεφαλαίου, στην υγεία, την εκπαίδευση, την εργασία, το περιβάλλον, παντού. Για να σταματήσει η μηχανή του πολέμου.

Η ανασυγκρότηση και παρέμβαση της αντικαπιταλιστικής-επαναστατικής Αριστεράς, λογοδοτεί και συμβάλλει στην πάλη των εργαζόμενων και του λαού στον αγώνα για «ψωμί-ειρήνη-ελευθερία», ενάντια στην πολιτική που προτάσσει την κερδοφορία του κεφαλαίου, την υποταγή στα νέα μνημονιακά σύμφωνα σταθερότητας της ΕΕ, στο ιμπεριαλιστικό πολεμικό σφαγείο. Για να ανατραπεί η δολοφονική κυβέρνηση της ΝΔ, κόντρα σε κάθε επίδοξο διαχειριστή της ίδιας πολιτικής.

Η ανατρεπτική-αντικαπιταλιστική Αριστερά:

Ø  Παλεύει στην βάση ενός πολιτικού προγράμματος που έχει την προμετωπίδα του την υπεράσπιση της ειρήνης με απεμπλοκή της Ελλάδας από τους πολέμους, το διώξιμο των βάσεων, τη μείωση των εξοπλισμών και την αποδέσμευση από το ΝΑΤΟ. Στοχεύει στην υπεράσπιση των κοινωνικών οικονομικών συμφερόντων των λαϊκών στρωμάτων και την επιβίωση του πλανήτη με χτύπημα της δύναμης και της εξουσίας του κεφαλαίου, μείωση της εκμετάλλευσης στην προοπτική της κατάργησή της. Προτάσσει την πάλη για απειθαρχία ρήξη και αποδέσμευση από την ΕΕ. «Βλέπει» έξω από τη σημερινή βαρβαρότητα, στην εξουσία των εργαζόμενων, σε μια άλλη κοινωνία χωρίς εκμετάλλευση και καταπίεση.

Ø  Φιλοδοξεί να συμβάλλει ώστε το εργατικό και λαϊκό κίνημα να αναμετρηθεί εδώ και τώρα με την «καρδιά» της κυβερνητικής-καπιταλιστικής επίθεσης, ενάντια στον υποταγμένο συνδικαλισμό των ΓΣΕΕ-ΑΔΕΔΥ. Να παρέμβει για να μετατραπεί η διάχυτη και έντονη δυσαρέσκεια σε μαχητικούς ανατρεπτικούς αγώνες. Με στήριξη των πρωτοβουλιών ταξικής ανασυγκρότησης του εργατικού κινήματος. Με έμφαση στην ενότητα και στην κοινή δράση μέσα στο κίνημα και τους αγώνες, με κάθε μαχόμενη δύναμη. Με κριτήριο το συνολικό συμφέρον του κινήματος, όχι τους μικροπολιτικούς υπολογισμούς.

Ø  Συμβάλλει στην αντεπίθεση των προοδευτικών, απελευθερωτικών και πανανθρώπινων αξιών και ιδεών απέναντι στον ζόφο του εθνικισμού, του ρατσισμού, του μισογυνισμού και του ανορθολογισμού. Αντιμάχεται τις ιδέες που στο όνομα της υπεράσπισης των «ατομικών δικαιωμάτων» καταστρέφουν τα συλλογικά δικαιώματα, τον κοινωνικό άνθρωπο, τις ίδιες τις προϋποθέσεις της ύπαρξής του.

7. Δεν αποτελούν απάντηση στην άνοδο της ακροδεξιάς τα «δημοκρατικά μέτωπα», η συνεργασία της μαχόμενης Αριστεράς, με συντηρητικές ή σοσιαλδημοκρατικές δυνάμεις. Ούτε ο Μακρόν στη Γαλλία, ούτε ο Σολτς στη Γερμανία μπορούν να εμφανίζονται σαν «μικρότερο κακό». Αντίθετα με τις πολιτικές τους ανοίγουν τον δρόμο στην ακροδεξιά. Η συμμαχία με δυνάμεις της αστικής πολιτικής επιτρέπει στην ακροδεξιά να φοράει το προσωπείο της «αντισυστημικής δύναμης».

Αυτό που χρειάζεται είναι η ανεξάρτητη, μαχόμενη και αντικαπιταλιστική Αριστερά να πρωταγωνιστήσει στην ανάπτυξη ενός μαζικού, αντιφασιστικού κινήματος που θα έχει στην καρδιά του την εργατική τάξη, και θα συγκρούεται χωρίς περιστροφές με τον κρατικό ρατσισμό, τα δολοφονικά κλειστά σύνορα, την ισλαμοφοβία, με το δόγμα «πατρίς-θρησκεία-οικογένεια», τις κοινωνικές αιτίες που ενισχύουν την ακροδεξιά και θα υπερασπίζεται τα δικαιώματα όλων των καταπιεσμένων.

Αυτό που χρειάζεται είναι να χαραχτεί μια ριζικά διαφορετική προοπτική που να απαντάει στη βαθιά οικονομική, πολιτική, ηθική κρίση του συστήματος, στην εφιαλτική προοπτική της συνέχισης και κλιμάκωσης των πολέμων, της φτώχιας και της οικολογικής καταστροφής, σε ρήξη με τις αιτίες που την γεννάνε, με μάχιμη πολιτική αμφισβήτησης και αντίθεσης με την πολιτική των κυρίαρχων τάξεων, με πλήρη ανεξαρτησία από όλα τα κόμματα και τα ρεύματα  του συστήματος, που να βλέπει έξω από αυτό, στην προοπτική μιας άλλης κοινωνίας.

Αυτό που χρειάζεται είναι η πλήρης ανεξαρτησία από τα ιδεολογικά και πολιτικά ρεύματα της αστικής πολιτικής, τους αντιμαχόμενους ιμπεριαλιστικούς πόλους, τις αντιμαχόμενες αστικές τάξεις. Η μάχη μας είναι για να μην «σκοτώνονται οι λαοί για του αφέντη το φαΐ». Δεν θα μπούμε πίσω από καμιά «ξένη» σημαία.

Αυτό που χρειάζεται πριν από όλα είναι μια πορεία ανασυγκρότησης και ενίσχυσης της ανατρεπτικής-αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.

8. Σήμερα η πάλη για τα «άμεσα» ζητήματα επιβίωσης του λαού είναι πολύ πιο στενά δεμένη με τα «μεγάλα» πολιτικά προβλήματα της κοινωνίας. Η υπεράσπιση της ειρήνης με τη σύγκρουση με το ΝΑΤΟ, τις ΗΠΑ, τους ιμπεριαλιστικούς και αστικούς ανταγωνισμούς. Η πάλη για αυξήσεις στους μισθούς και τις συντάξεις με τη μείωση των κερδών των επιχειρήσεων και την ευρωλιτότητα του «Συμφώνου Σταθερότητας». Τα μέτρα κατά της ακρίβειας με την κατάργηση της κερδοσκοπίας των απελευθερωμένων αγορών. Η υπεράσπιση των δημόσιων αγαθών με την ανατροπή των ιδιωτικοποιήσεων. Η μάχη ενάντια στον ρατσισμό και την ισλαμοφοβία με τη σύγκρουση με την «ΕΕ-φρούριο» των κλειστών συνόρων. Η πάλη ενάντια στον σεξισμό και την καταπίεση με τη σύγκρουση με την πολιτική του «πατρίς – θρησκεία – οικογένεια» και της διάλυσης του κοινωνικού κράτους. Η υπεράσπιση της ζωής από την κλιματική αλλαγή με τη σύγκρουση και με τον «καπιταλισμό των ορυκτών καυσίμων», την απάτη της «πράσινης ανάπτυξης» και της λογικής του κέρδους. 

Για αυτό τον λόγο πολιτικές απαντήσεις που οδηγούν σε «δημοκρατικές κυβερνήσεις» με ΣΥΡΙΖΑ, ΠΑΣΟΚ, Νέα Αριστερά κ.λπ., ή σε ένα πιο «κοινωνικό», «πράσινο» καπιταλισμό ενάντια στις παρασιτικές πλευρές του (π.χ. «χρεοκρατία») ή που παραπέμπουν την ανάγκη της ρήξης με την κυρίαρχη πολιτική όταν «ωριμάσουν οι συνθήκες» δεν δίνουν διέξοδο. Αυτές οι λογικές επαναλαμβάνουν τα λάθη του 2010-15 που οδήγησαν στην υποταγή στα μνημόνια, στην «ενδιάμεση» πολιτική που προετοίμασε την υποταγή ή την αποχή από τη μάχη του λαϊκού ΟΧΙ, που την ολοκλήρωσε.

Ξαναζεσταμένες αυταπάτες μιας «κυβερνητικής λύσης», απλά και μόνο για να αλλάξει η κυβέρνηση της ΝΔ μέσα στο πλαίσιο της ίδιας πολιτικής, της λογικής ότι η ΕΕ μεταρρυθμίζεται, ότι μπορεί να επιβληθεί ειρήνη χωρίς σύγκρουση με την ΕΕ και το ΝΑΤΟ, οδηγούν σε νέα δεινά

9. Σήμερα υπάρχουν δεκάδες χιλιάδες μαχόμενοι αγωνιστές που αναζητούν μια τέτοια προοπτική, που δεν καλύπτονται από τις κυρίαρχες πολιτικές προτάσεις στην Αριστερά. Σήμερα είναι η στιγμή να γίνει ένα βήμα, ενότητας, διαλόγου, προγραμματικής σύγκλισης και συστηματικής κοινής δράσης, ανάμεσα σε όλους όσους κατανοούν ότι ο «λαός σώζει τον λαό», ότι «δεν θα σταματήσει» η πορεία προς τον όλεθρο, αν δεν την σταματήσουμε.

Για αυτό η ΑΝΤΑΡΣΥΑ

• Καλεί σε ένα ανοιχτό  διάλογο όλο το αγωνιστικό δυναμικό, τις δυνάμεις που κινούνται σε μια λογική αντικαπιταλιστικού μετώπου, τις δυνάμεις που υποστηρίζουν την ανεξάρτητη συσπείρωση της ανατρεπτικής και αντικαπιταλιστικής Αριστεράς, με στόχο την οργάνωση της παρέμβασης και ανασυγκρότησης της αντικαπιταλιστικής Αριστεράς.
• Καλεί σε κοινές πρωτοβουλίες στα μεγάλα μέτωπα της περιόδου, και πριν από όλα στο μέτωπο της πάλης κατά του πολέμου, της αλληλεγγύης στην Παλαιστίνη και των κοινωνικών δικαιωμάτων.

Μέσα στους αγώνες συμβάλουμε να οικοδομείται η «αντικαπιταλιστική εναλλακτική λύση» και η Αριστερά που θα παλέψει για αυτή. 

ΑΝΤΑΡΣΥΑ

Δεκέμβριος  2024

Παρεμβάσεις ΔΕ: Η μαύρη βίβλος των πραξικοπημάτων της πλειοψηφίας των 6 στο ΔΣ της ΟΛΜΕ

 

 

                                                                                                                                                 30/12/24

 

Η μαύρη βίβλος των πραξικοπημάτων της πλειοψηφίας των 6 στο ΔΣ της ΟΛΜΕ

Με τον αντιδημοκρατικό τους κατήφορο υπονομεύουν και ανακόπτουν τους αγώνες του κλάδου

Βρισκόμαστε σε μία περίοδο που η αντιλαϊκή – αντιεκπαιδευτική – αυταρχική πολιτική βαθαίνει, καθώς η κυβέρνηση της ΝΔ προχωρά στην υλοποίηση των αντιεκπαιδευτικών σχεδίων της, όχι όμως όπως θα ήθελε λόγω των αντιστάσεων του εκπαιδευτικού κινήματος και του αγώνα των ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ. Όμως, ετοιμάζεται για νέα χτυπήματα με το Εθνικό και το Διεθνές απολυτήριο, το διαγωνισμό ΑΣΕΠ, την ελεύθερη επιλογή σχολείου και τα “σχολεία του Ωνάση”!... Το επόμενο διάστημα θα κριθεί αν θα σταθεροποιηθούν οι αντιεκπαιδευτικές αλλαγές ή αν θα υπάρξουν ανατροπές που θα  επιβάλλει το εκπαιδευτικό κίνημα.

 

Οι 6 από ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ έχουν οδηγήσει την  Ομοσπονδία στο τέλμα!

Δεν έχουν νομιμοποίηση στον κλάδο αφού σχεδόν όλες οι εισηγήσεις, που έχουν καταθέσει για εφ’ όλης της ύλης διεκδικήσεις και προτάσεις αγώνα, καταψηφίστηκαν από τον κλάδο, όπως και η τελευταία εισήγησή τους (Οκτώβρης 2024) με  τα υποβαθμισμένα αιτήματα και διεκδικήσεις που πρότειναν και το ανύπαρκτο πρόγραμμα δράσης που κατέθεσαν. Υπονομεύουν τους αγώνες  του κλάδου, όταν μόνιμα είναι εν αναμονή και στοιχημένοι στις επετειακές απεργίες της ΑΔΕΔΥ, ποτέ δεν προτείνουν, παρά την όποια δυναμική των αγώνων, γενικές συνελεύσεις για την κλιμάκωσή τους και αντιγράφουν τις ηγεσίες των ΓΣΕΕ, ΑΔΕΔΥ που έχουν ακριβώς την ίδια  στάση και συμπεριφορά. Έφτασαν στο σημείο να νοθεύσουν τις αποφάσεις του 21ου Συνεδρίου της ΟΛΜΕ καταγράφοντας αποφάσεις που ούτε καν συζητήθηκαν, όπως αυτή για τη συμμετοχή σε ηλεκτρονικές εκλογές, καθώς και να μην συμπεριλάβουν στις αποφάσεις που ανακοίνωσαν προτάσεις των Παρεμβάσεων που ψηφίστηκαν. Μας εξέπληξαν για το θράσος της δήθεν ηγεμονικής τους στάσης και για το βάθος της αντιδημοκρατικής συμπεριφοράς τους να μην απολογούνται σε κανένα.

Για τη νέα κατάσταση που έχει διαμορφωθεί στην ΟΛΜΕ

Η ιερή συμμαχία ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ έχει διαμορφώσει μια νέα κατάσταση που ανακόπτει κάθε αγωνιστική ανάταση του κλάδου με πραξικοπηματικές πρακτικές στις διαδικασίες για τη λήψη των αποφάσεων. Οι παραβιάσεις κάθε δημοκρατικής διαδικασίας των καταστατικών που ισχύουν στα  σωματεία μας και των ιστορικών παραδόσεων του κλάδου, για να ελέγχουν τις αποφάσεις της ΟΛΜΕ, είναι πλέον συνεχείς. Πραξικοπηματική στάση τον Οκτώβρη του 2021 των παρατάξεων ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ που πρόεδροι άλλαξαν τις αποφάσεις των ΓΣ των ΕΛΜΕ τους και ψήφισαν κατά της απεργίας αποχής για να σταματήσουν τον αγώνα κατά της αξιολόγησης. Πραξικοπηματική στάση τον Οκτώβρη του 2022 για να μην καταψηφιστεί η συμμετοχή τους στις ηλεκτρονικές εκλογές στα ΠΥΣΔΕ. Στο 21ο συνέδριο το 2024 πραξικοπηματικά αποχώρησαν για να μην παρθεί απόφαση κατά της αξιολόγησης. Στο 20ο και το 21ο συνέδριο κατάργησαν το ρόλο των συνέδρων και των παρατάξεων για να περάσουν τις θέσεις που ήθελαν οι παραταξιακές ηγεσίες.

 Τα πραξικοπήματα ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ στην ΟΛΜΕ

Η μετατροπή μιας ιστορικής ομοσπονδίας σε στήριγμα  της κυβερνητικής πολιτικής

Ο αγώνας που δίνουμε οι μαχόμενοι εκπαιδευτικοί για τη πραγματική Δημόσια Παιδεία, τα μορφωτικά δικαιώματα των μαθητών και τα δικά μας εργασιακά και μισθολογικά δικαιώματα, έχουν ως απαραίτητες προϋποθέσεις τη μνήμη και τη γνώση. Την εξαγωγή συμπερασμάτων από τις αγωνιστικές εμπειρίες των προηγούμενων ετών και δεκαετιών. Κομμάτι τους είναι και οι αρνητικές εμπειρίες εξαιτίας του κυβερνητικού συνδικαλισμού, των πελατειακών σχέσεων και της ανοιχτής υπονόμευσης. Αυτές υπενθυμίζουμε σε παλιές και νέες συναδέλφισσες και συναδέλφους με αυτό το κείμενο.

Μάης 2013: H απεργία που δεν έγινε γιατί «δεν υπήρχαν οι όροι και οι προϋποθέσεις»!

Η κατρακύλα του εργοδοτικού συνδικαλισμού των ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ στην ΟΛΜΕ και η λειτουργία τους σε βάρος των συμφερόντων του κλάδου, ξεκίνησαν εκκωφαντικά με το πραξικόπημα του Μάη του 2013.

Ο κλάδος είχε πάρει απόφαση για απεργία μέσα στις εξετάσεις, με τις μαζικότερες πανελλαδικές Γενικές Συνελεύσεις των ΕΛΜΕ της τελευταίας τριακονταετίας, με αμφιθέατρα που ξεχείλιζαν με 500 και 700 εκπαιδευτικούς σε κάποιες ΕΛΜΕ κι οι ΓΣ αυτές είχαν υπερψηφίσει την εισήγηση της ΟΛΜΕ υπέρ της απεργίας διαρκείας στις εξετάσεις, με ποσοστό 92%, με σκοπό την απόκρουση της κυβερνητικής μνημονιακής επίθεσης και οι πρόεδροι των ΕΛΜΕ είχαν μεταφέρει τις αποφάσεις στην ΓΣ των Προέδρων και έτσι η κήρυξη της απεργίας είχε ήδη υπερψηφιστεί με συντριπτική πλειοψηφία. Τότε, προκλητικότατα κι αυθαίρετα ΣΥΝΕΚ-ΔΑΚΕ-ΠΕΚ έθεσαν σε ψηφοφορία το ερώτημα «αν υπάρχουν οι όροι» για την κήρυξη τέτοιας απεργίας και αυθαίρετα ερμήνευσαν ως καταψήφιση της απεργίας τα «λευκά» ή και τα «παρών» της διαμαρτυρίας σε αυτό το πρωτοφανές «ερώτημα»! Τελικά, η πλειοψηφία του ΔΣ αρνήθηκε να προχωρήσει στην υλοποίηση της απόφασης των ΓΣ που αυθαίρετα θεώρησε σαν… συμβολική! Απολύτως αντικαταστατικά και αντιδημοκρατικά, ένας πολύ κρίσιμος αγώνας διακόπηκε σχεδόν πριν ξεκινήσει, με τις παρατάξεις αυτές να θεωρούν τους συναδέλφους άμυαλους και ανεύθυνους που δήθεν αποφάσισαν χωρίς να «υπάρχουν οι όροι», ενώ οι ίδιες οι ΣΥΝΕΚ είχαν υπερψηφίσει την εισήγηση της ΟΛΜΕ για κήρυξη της απεργίας! Η απογοήτευση που έσπειρε αυτή η μεθόδευση στον κλάδο είχε σαν αποτέλεσμα, μέχρι σήμερα, τόσο μαζικές ΓΣ να μην έχουν επαναληφθεί.

Από εκείνη την ιστορική στιγμή και έπειτα, κυριολεκτικά δεν έχουν όρια τα σοφίσματα, οι τρικλοποδιές, τα ανοιχτά πραξικοπήματα που μετέρχονται αυτές οι δυνάμεις για να σαμποτάρουν τις αποφάσεις της βάσης του κλάδου όταν αυτές είναι αγωνιστικές. Σταχυολογούμε ενδεικτικά!

1) Ιούνης 2013, 16ο Συνέδριο: ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ αποχωρούν για να μην περάσει απεργία διαρκείας ενάντια στις απολύσεις-διαθεσιμότητες. Η πλειοψηφία των συνέδρων ΠΑΣΚΕ-ΔΑΚΕ αποχωρούν (το ΠΑΜΕ ψηφίζει λευκό) προσπαθώντας να ακυρώσουν, χωρίς να τα καταφέρνουν, τις αποφάσεις για κήρυξη απεργίας διαρκείας από τον Σεπτέμβρη, ενάντια σε απολύσεις-διαθεσιμότητες και Μνημόνια. Η απεργία διαρκείας θα ψηφιστεί και θα αρχίσουν δύο χρόνια ηρωικού αγώνα για να μην απολυθούν οι συνάδελφοί μας των ΕΠΑΛ  και να επιστρέψουν στα σχολεία τους στο τέλος.

2) Απρίλης 2018: ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ αρνούνται να εφαρμόσουν την απόφαση των ΓΣ για απεργία αποχή από την αξιολόγηση. Η μάχη κατά της αξιολόγησης είχε ξεκινήσει απέναντι στην κυβέρνηση ΣΥΡΙΖΑ-ΑΝΕΛ κι η πλειοψηφία των ΕΛΜΕ (56,3% των ΕΛΜΕ και 55,7% των ψήφων) είχε αποφασίσει απεργία αποχή (α/α) κατά της αξιολόγησης των σχ. μονάδων που επρόκειτο να νομοθετηθεί. Οι ΕΛΜΕ είχαν υπόψη ότι το 2014 η απόφαση για α/α από την αξιολόγηση, είχε ληφθεί από το ΔΣ της ΟΛΜΕ και όχι από τη ΓΣ των Προέδρων, οπότε δεν απαιτούνταν «τα 2/3 των ψήφων», όπως με την κήρυξη απεργίας. Ωστόσο, πραξικοπηματικά, μετά από 16ωρη διαδικασία, στις 28/4/2018, η σταθερή πια συμμαχία ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ αρνήθηκε να εφαρμόσει την απόφαση των ΓΣ, επινοώντας ξαφνικά ότι και για την α/α χρειάζονται τα 2/3 των ψήφων. Στάση που κρατούν ως σήμερα. Το ΠΑΜΕ είχε τότε αρνηθεί να συνυπογράψει μαζί με τις Παρεμβάσεις καταγγελία εκείνης της μεθόδευσης. Αργότερα θα αποδεικνυόταν ο προβληματικός ρόλος του ΠΑΜΕ στον αγώνα αποτροπής της αξιολόγησης των σχολικών μονάδων αφού πολλά  στελέχη του ήδη από το 2021 αρνούνταν την α/α από τις ΕΛΜΕ.

3) Φλεβάρης 2019: ΔΑΚΕ - ΣΥΝΕΚ αρνούνται να θέσουν σε ψηφοφορία προτάσεις ΕΛΜΕ στη ΓΣ προέδρων. Στη ΓΣ Προέδρων στις 23/2/2019 μπλόκαραν τη λήψη απεργιακών αποφάσεων (για μισθολογικά, προσλήψεις, ειδική αγωγή, «νέο Λύκειο» κ.α.) αρνούμενες να θέσουν σε ψηφοφορία προτάσεις, αλλά και  σύνθεση προτάσεων, επειδή είχε καταψηφιστεί άλλη μια κοινή τους εισήγηση! Ταυτόχρονα, αρνήθηκαν να δεχτούν «ανεπιθύμητες» αποφάσεις κάποιων ΓΣ ΕΛΜΕ, με προκλητικό σκεπτικό. Όπως ότι το προεδρείο της Ε΄ΕΛΜΕ Αν. Αττικής ήταν νεοεκλεγέν και έτσι έπρεπε να ψηφίσει ο έκπτωτος πρόεδρός του (ΔΑΚίτης), όχι την θέση του ΔΣ αλλά την προσωπική του! Ή ότι τάχα δεν είχε απαρτία η ΓΣ της Ε΄ ΕΛΜΕ Θεσ/νικης, αγνοώντας προκλητικά το καταστατικό της ΕΛΜΕ, άποψη που στήριξε και το ΠΑΜΕ με κοινή καταγγελία ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΑΜΕ. Μπροστά σε αυτά, οι παρατάξεις ΠΕΚ και ΠΑΜΕ κεντρικά είχαν παραμείνει βουβές και χωρίς απεργιακή πρόταση.

4) Νοέμβρης 2019: ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ αποχωρούν από τη ΓΣ προέδρων για να μην ψηφιστεί απεργία αποχή από την αξιολόγηση. Μπροστά σε σωρεία μέτρων της νεοεκλεγμένης κυβέρνησης της ΝΔ, (αξιολόγηση, αυτονομία σχολείων, «Νέο Λύκειο», άρνηση προσλήψεων, κατάργηση πανεπιστημιακού ασύλου, εξίσωση με κολέγια, κλείσιμο 37 τμημάτων ΑΕΙ), η ίδια ανίερη συμμαχία αποχώρησε από τη ΓΣ Προέδρων για να μην τεθεί σε ψηφοφορία η απόφαση 42 ΕΛΜΕ για α/α από την αξιολόγηση. Μάλιστα, έκοψαν 3ωρη στάση εργασίας (στην κινητοποίηση που ψηφίστηκε για τη δίκη Μιχαλολιάκου), ζητώντας τάχα πλειοψηφία 2/3, ενώ είναι γνωστό ότι οι στάσεις αποφασίζονται πάντα χωρίς τέτοια ειδική πλειοψηφία, από το ΔΣ της ΟΛΜΕ ακόμη και από τις ΕΛΜΕ!

5) Οκτώβρης 2021: με προδοσία ΔΑΚΕ –ΣΥΝΕΚ σταματούν την απεργία αποχή. Οι πρόεδροι των ΔΑΚΕ και ΣΥΝΕΚ παραβίασαν την εντολή των ΓΣ τους και ψήφισαν κατά της α/α στη ΓΣ Προέδρων, για να σταματήσουν τον αγώνα κατά της αξιολόγησης! Ξεπούλησαν έτσι με ένα ωμό πραξικόπημα την α/α από την αξιολόγηση σχ. μονάδων που τότε σημείωνε συμμετοχή περί το 90%! Άφησαν ακάλυπτο τον κλάδο για να σταματήσουν τον μεγάλο αγώνα κατά της αξιολόγησης που βρίσκονταν σε εξέλιξη. Η  συνέχιση του αγώνα αποφασίστηκε από τα πρωτοβάθμια σωματεία, τις ΕΛΜΕ, που κήρυξαν α/α.

6) Οκτώβρης 2022: Ακυρώνουν τη ΓΣ προέδρων για να μην περάσει η απόφαση των ΕΛΜΕ για αποχή από τις ηλεκτρονικές εκλογές των ΥΣ. Πραξικοπηματικά κατάργησαν μια ΓΣ Πρόεδρων (με το πρόσχημα ότι δεν έβρισκαν χώρο) για να μην καταψηφιστεί η συμμετοχή τους στις διαβόητες ηλεκτρονικές εκλογές στα ΥΣ! Όμως, οι εκπρόσωποι 40 περίπου ΕΛΜΕ συναντήθηκαν τη μέρα της ακυρωμένης ΓΣ σε σχολείο, που τους παραχωρήθηκε, διαψεύδοντας στην πράξη τα απαράδεκτα ψέματα της πλειοψηφίας.

7) Ιούλης 2022, 20ο Συνέδριο: ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ-ΠΕΚ καταργούν κάθε δημοκρατική διαδικασία. Στο Συνέδριο απαγόρεψαν στους συνέδρους να γνωρίζουν ποιες «θέσεις» θα ψήφιζαν, αφού δεν διαβάζονταν οι θέσεις αλλά μόνο ο… αύξων αριθμός τους... Οι Παρεμβάσεις καταγγέλλουν την παρωδία, την κατάργηση του καταστατικού και της δημοκρατίας στη λήψη αποφάσεων και αποχωρούν από την ψηφοφορία, το ίδιο έκανε και το ΠΑΜΕ. Για πρώτη φορά οι σύνεδροι δεν γνώριζαν τι ψήφισαν και δεν επιτράπηκε ουσιαστικά να εκφράσουν την άποψή τους.

Και άλλα ανάλογα παραδείγματα μπορούμε να αναφέρουμε. Όπως η μη καταγραφή των αγωνιστικών αποφάσεων του 17ου Συνεδρίου (2015). Όπως η «αξιοποίηση» του Εκπαιδευτικού Συνεδρίου (2016) για να προωθήσουν την «μαθητεία» και την «αξιολόγηση» ως θέσεις του κλάδου, θέσεις που ήταν εκτός αρμοδιότητας ενός Εκπαιδευτικού Συνεδρίου, σε κόντρα με αγωνιστικά αιτήματα και αποφάσεις προηγούμενων Συνεδρίων της ΟΛΜΕ. Ή τα καλέσματα σε ΓΣ ΕΛΜΕ με προθεσμία 1-2 ημερών και ψηφοφορίες σε ΓΣ Προέδρων χωρίς απαρτία για να παρθεί «απόφαση» υπέρ των ηλεκτρονικών εκλογών (19/11/2022).

8)  Ιούλης 2024, 21ο Συνέδριο: ΔΑΚΕ – ΣΥΝΕΚ - ΠΕΚ, αποχωρούν για να μην αποφασιστεί απεργία αποχή κατά της αξιολόγησης. Όπως στο 20ο Συνέδριο, με κίνητρο να κρατήσουν τους συνέδρους «τους» στο κομματικό «μαντρί» για να μην έχουν διαρροές ψήφων, έτσι και στο 21 Συνέδριο, οι ίδιες δυνάμεις, ακύρωσαν τον ρόλο των συνέδρων! Τους απαγόρευσαν να θέτουν συνθετικές προτάσεις σε συζήτηση ή να αιτιολογούν το σκεπτικό τους! Όταν μάλιστα μπήκε σε ψηφοφορία πρόταση Παρεμβάσεων-ΠΑΜΕ για απεργία/αποχή από όλες τις διαδικασίες της αξιολόγησης από την ΟΛΜΕ και τις ΕΛΜΕ, η οποία ψηφίστηκε και από συνέδρους των ΣΥΝΕΚ και άλλους, έχοντας την απαραίτητη πλειοψηφία, ΔΑΚΕ-ΣΥΝΕΚ και οι περισσότεροι των ΠΕΚ, αποχώρησαν από το συνέδριο για να μην υπάρχει απαρτία! Και ενώ η απόφαση είχε ήδη ψηφιστεί πριν την αποχώρηση των ΣΥΝΕΚ, δεν την καταχώρησαν στις αποφάσεις του Συνεδρίου! Σαν δικαιολογία για την άθλια στάση τους, επινόησαν ουρανοκατέβατα την απαίτηση «των 2/3» για τις απεργιακές αποφάσεις του Συνεδρίου, κόντρα στο καταστατικό που το προβλέπει αυτό μόνον για τις ΓΣ Προέδρων ΕΛΜΕ, όπως και κόντρα στην απόφαση του 16ου Συνεδρίου για απεργία διαρκείας με 50%+1, που ποτέ κανείς δεν αμφισβήτησε. Δημοσίευσαν σαν «απόφαση» κάτι που ποτέ δεν ψηφίστηκε, ούτε συζητήθηκε καν στο Συνέδριο, την αποδοχή των ηλεκτρονικών εκλογών που ο κλάδος απορρίπτει επίμονα εδώ και χρόνια! Αντίθετα, δεν δημοσίευσαν καν δύο προτάσεις των Παρεμβάσεων που υπερψηφίστηκαν («Μονιμοποίηση των νεοδιόριστων χωρίς αξιολόγηση» και «Μονιμοποίηση όλων των αναπληρωτών»)! Μάλιστα η ηγεσία των ΣΥΝΕΚ αρνήθηκε να βγει απόφαση για όλους τους διωκόμενους εκπαιδευτικούς!

Οι ΣΥΝΕΚ δεν ζητούν καν την κατάργηση της αξιολόγησης της σχολικής μονάδας, της τράπεζας θεμάτων, των ενδοσχολικών συντονιστών και των μεντόρων, της χρήσης σχολικών υποδομών για έσοδα. Όπως η «λάιτ» αξιολόγηση Γαβρόγλου, που τίποτε δεν πρόσφερε στο δημόσιο σχολείο, ή η Τράπεζα Θεμάτων του ΣΥΡΙΖΑ ή ο αντισυνδικαλιστικός νόμος Αχτσιόγλου (για απαρτία 50% όλων των μελών σε ΓΣ), άνοιξαν το δρόμο στην αξιολόγηση και την Τράπεζα Θεμάτων της Κεραμέως και στον αντισυνδικαλιστικό νόμο Χατζηδάκη, οι ΣΥΝΕΚ ανοίγουν συστηματικά το δρόμο στη ΔΑΚΕ και συνεργάζονται αρμονικά στο ΔΣ της ΟΛΜΕ εδώ και χρόνια.

Το ΠΑΜΕ να πάρει τις αναγκαίες αποστάσεις από τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού

Να παρατηθεί από το προεδρείο της ΟΛΜΕ που συγκροτεί με τη ΔΑΚΕ και τα ΣΥΝΕΚ

Απέναντι σε αυτά τα πραξικοπήματα, το ΠΑΜΕ δυσκολεύεται όλο και περισσότερο να πάρει τις αναγκαίες αποστάσεις. Στο 20ο Συνέδριο, Παρεμβάσεις και ΠΑΜΕ είχαμε αποχωρήσει διαμαρτυρόμενοι, αλλά στο 21ο    το ΠΑΜΕ, την ίδια στιγμή που κατέθετε πρόταση κοινή με τις Παρεμβάσεις κατά της αξιολόγησης, κατέθετε και κοινή πρόταση με τις κυβερνητικές δυνάμεις υπέρ των ενιαίων κειμένων και θα μπορούσε αυτή να είχε ψηφιστεί, αν είχε προηγηθεί στις ψηφοφορίες και στη συνέχεια φυσικά το ΠΑΜΕ θα ψήφιζε και την κοινή πρόταση με τις Παρεμβάσεις... Απέναντι στο τέλμα της ΟΛΜΕ από την προδιαγεγραμμένη πορεία του κυβερνητικού συνδικαλισμού, το ΠΑΜΕ αντιπροτείνει την αλλαγή των συσχετισμών, αλλά όχι την ανάπτυξη αγώνων, προκρίνοντας για τον εαυτό του τον ρόλο της υπεύθυνης δύναμης, ενώ σε κάθε διεργασία του κινήματος ακολουθεί μια τακτική, αλλά και πρακτική, να παίρνονται τελικά όλες οι αποφάσεις από την ΟΛΜΕ (όλη η εξουσία στην ΟΛΜΕ...), επιδιώκοντας να συμπεριλάβει εκεί και τον εαυτό του με επιμέρους διαφοροποιήσεις, όμως αυτές δεν αλλάζουν καθόλου την πορεία της ΟΛΜΕ. Δεν είναι τυχαίο ότι τελευταία συγκροτεί προεδρείο με τις δυνάμεις του κυβερνητικού συνδικαλισμού και παρά τα συνεχή πραξικοπήματά τους παραμένει στη θέση του γραμματέα! Πολλά θα μπορούσε να πει κανείς για την πολυγλωσσία του ΠΑΜΕ που συχνά πυκνά το χαρακτηρίζει (κείμενα Πειραιά και ενιαία κείμενα σε ΟΛΜΕ, α/α από την ΟΛΜΕ, αλλά σε λίγες ΕΛΜΕ α/α και από τα σωματεία, κ.ά.). Με την αποδοχή θέσης στο προεδρείο της ΟΛΜΕ και την κατάθεση πρότασης για ΣΣΕ χωρίς να απαιτεί αυξήσεις μισθών-συντάξεων-διορισμών που να καλύπτουν τις πραγματικές ανάγκες (με κατάργηση του ν. 2738/1999 και του «ενιαίου μισθολογίου»), το ΠΑΜΕ φανερώνει την υποχώρησή του ακόμη και σε βασικά ζητήματα.

Εκπαιδευτικοί και πρωτοβάθμια σωματεία πρωταγωνιστές!

Βαδίζουμε το δρόμο του αγώνα! Αγωνιστικός συντονισμός των ΕΛΜΕ και των ΣΕΠΕ!

 

Απέναντι στον αντιδημοκρατικό κατήφορο των κυβερνητικών παρατάξεων  στην ΟΛΜΕ, αγωνιζόμαστε για τη συσπείρωση του κλάδου και τη χάραξη αγωνιστικής πορείας, για την αποκατάσταση των δημοκρατικών διαδικασιών των σωματείων μας και την τήρηση των δημοκρατικών παραδόσεων του κλάδου! Συνεχίζουμε χωρίς αναμονή τον δρόμο που βαδίσαμε στην αξιολόγηση, τον δρόμο του αγώνα με τα πρωτοβάθμια σωματεία, ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ, με συγκροτημένο σχέδιο πάλης και ισχυρό όπλο την α/α. Απαιτούμε την τήρηση δημοκρατικών διαδικασιών με όλους τους τρόπους (σταθερή εβδομαδιαία συνεδρίαση του ΔΣ της ΟΛΜΕ, δελτία τύπου πριν και μετά από κάθε συνεδρίαση του ΔΣ, καταγγελίες ΕΛΜΕ, με υπογραφές ΕΛΜΕ νέες Γενικές Συνελεύσεις που θα κηρύσσει η ΟΛΜΕ, κ.ά.).

Ενισχύουμε τον αγώνα μας και τα πρωτοβάθμια σωματεία για να μείνει ο κλάδος όρθιος! Προωθούμε τη λογική της κινητοποίησης του κλάδου, των ΓΣ των ΕΛΜΕ, του συντονισμού με άλλες ΕΛΜΕ και ΣΕΠΕ και της επιμονής στην υπεράσπιση όλων των μορφωτικών και εργασιακών κατακτήσεων των προηγούμενων δεκαετιών. Με όπλα την απεργία-αποχή, τις απεργίες διαρκείας, τον προγραμματισμό και την κλιμάκωση. Αυτή η τακτική «από τα κάτω» έχει αποδειχτεί και το μοναδικό και αποτελεσματικό αντίπαλο δέος στις προδοσίες και την αδράνεια που καλλιεργούν οι κυβερνητικές παρατάξεις. Μπλοκάρει επί πέντε χρόνια την αξιολόγηση, έχει αποθαρρύνει την κατάθεση των ν/σ για «επιλογή σχολείου» και «Εθνικό Απολυτήριο», όπως και την εφαρμογή του νόμου για την ιδιωτικοποιούμενη ΤΕΕ-επιχείρηση.

Μπροστά στις νέες εκλογές των ΕΛΜΕ καλούμε σε απόρριψη των δυνάμεων του κυβερνητικού συνδικαλισμού για να μην μετατρέψουν και τις ΕΛΜΕ σε κακέκτυπα αντίγραφα της ΟΛΜΕ. Συμμετέχουμε μαζικά στις εκλογές και στις ΓΣ, ενισχύουμε τα σωματεία μας. Είμαστε πολλοί και πολλές κι έχουμε τη δύναμη! Συσπειρωνόμαστε για να τους σταματήσουμε!