Η “αυτονομία”, η αξιολόγηση, το σχολείο της αγοράς, η κατάργηση των σχολικών επιτροπών και…στο βάθος Κεραμέως

ΑΓΩΝΙΣΤΙΚΕΣ ΠΑΡΕΜΒΑΣΕΙΣ ΣΥΣΠΕΙΡΩΣΕΙΣ ΚΙΝΗΣΕΙΣ ΔΕ

 

Η "αυτονομία", η αξιολόγηση,  το σχολείο της αγοράς,

η κατάργηση των σχολικών επιτροπών

και…στο βάθος Κεραμέως

 

Σε νομοσχέδιο που κατατέθηκε από το υπουργείο Εσωτερικών (Κεραμέως) σχετικά με την «αναμόρφωση της διακυβέρνησης δήμων και περιφερειών» καταργούνται οι Σχολικές Επιτροπές και οι Δημοτικές Επιτροπές Παιδείας (ΔΕΠ) . Τις αρμοδιότητες των Σ.Ε. τις αναλαμβάνουν οι διευθυντές σχολείων και των ΔΕΠ το δημοτικό συμβούλιο. Ούτως ή άλλως κι αυτές οι αρμοδιότητες ήταν περιορισμένες και πολλές φορές οι αποφάσεις αυτών ήταν προειλημμένες με ελάχιστα περιθώρια παρέμβασης των σωματείων που θεσμικά είχαν αποκλειστεί από την συμμετοχή στις σχολικές επιτροπές, ενώ ο ρόλος των δημοτικών  επιτροπών Παιδείας ήταν διακοσμητικός.

Με το νομοσχέδιο ενισχύεται και θωρακίζεται  η συγκεντρωτική και αντιδημοκρατική λειτουργία του τοπικού κράτους, ενώ σε ό,τι αφορά τον έλεγχο της υποτυπώδους χρηματοδότησης των σχολείων επικρατεί η αντίληψη του σχολείου της αγοράς,

 Από τη μια πλευρά, το «τοπικό κράτος» και οι φορείς του,  θωρακίζονται  ακόμα πιο συγκεντρωτικά και αντιδημοκρατικά από κάθε πιθανότητα παρέμβασης των πολιτών και των εργαζομένων.  Αφού με σειρά νομοθετημάτων των τελευταίων 15 χρόνων (Καλλικράτης, Κλεισθένης, νόμος Βορίδη) έχει διαμορφωθεί το κατάλληλο θεσμικό πλαίσιο, έτσι ώστε το τοπικό κράτος λειτουργεί ως μακρύ χέρι του κεντρικού-επιτελικού κράτους για την προώθηση της αντιλαϊκής πολιτικής, αφού άλλαξε το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας του σε ακόμα πιο αντιδημοκρατική-συγκεντρωτική κατεύθυνση, με τη θέσπιση ακόμη και τη μείωση του αριθμού των συμβούλων και το όριο εκλογής συμβούλου το 3%, έρχονται τώρα να «κλείσουν» κάθε χαραμάδα κινηματικής και λαϊκής παρέμβασης.

Από την άλλη, διαμορφώνονται οι όροι για την εφαρμογή της  «αυτονομίας», δηλ. εμπορευματοποίησης - ιδιωτικοποίησης του δημόσιου σχολείου, της μετατροπής του σε σχολείο -επιχείρηση με το διευθυντή\τρια σε ρόλο manager. Η υποχρηματοδότηση θα γίνει καθεστώς, τα ήδη υποχρηματοδοτούμενα σχολεία θα φτωχύνουν και άλλο, η αναζήτηση πόρων στα πλαίσια της αυτονομίας και η σύνδεσή της με την αξιολόγηση των σχολείων θα ανοίξει το δρόμο να μετατραπούν τα σχολεία σε μονάδες- επιχειρήσεις, ενώ το κράτος θα αποσύρεται ουσιαστικά από την ευθύνη της χρηματοδότησης τους.

Η κυβέρνηση της ΝΔ και η νυν υπουργός Εσωτερικών Ν. Κεραμέως εφαρμόζουν τον  ν. 4692/20 (που η ίδια η Ν. Κεραμέως ως υπουργός τότε της Παιδείας έφερε) όπου η αναζήτηση πόρων και χορηγών από τη σχολική μονάδα αποτελεί ένα βασικό κριτήριο αξιολόγησης στο πλαίσιο της «αυτονομίας» των σχολείων. Σε αυτό το πλαίσιο να προστεθεί κι ο ν. 4823/21 που δίνει υπερεξουσίες στον διευθυντή του σχολείου και καταργεί παράλληλα τη λειτουργία του συλλόγου διδασκόντων.

Απαιτούμε:

·       Η παιδεία είναι αποκλειστικά δημόσιο και δωρεάν αγαθό για όλα τα παιδιά και όχι εμπόρευμα.

·        Έλεγχος της χρηματοδότησης των σχολείων και των κατευθύνσεών της από τα σωματεία(ΕΛΜΕ, ΣΕΠΕ, Σύλλογοι γονέων)

·       Γενναία αύξηση της χρηματοδότησης των σχολείων, κόντρα στην αντιλαϊκή πολιτική των περικοπών, των μνημονίων και της «εξυπηρέτησης» του «χρέους».  Διπλασιασμός των επιχορηγήσεων για τα σχολεία από τον κρατικό προϋπολογισμό που έχουν μειωθεί στο μισό (!) την τελευταία δεκαετία. Η ασφάλεια των μαθητών και η αναβάθμιση της μαθησιακής διαδικασίας είναι άρρηκτα συνδεδεμένα με τις κατάλληλες υποδομές και τον αντίστοιχο υλικοτεχνικό εξοπλισμό.

·       Άμεση κρατική κάλυψη των πάγιων αναγκών των σχολείων. Οι λογαριασμοί ηλεκτρικού, νερού, φυσικού αερίου, τηλεφώνου, ίντερνετ να πληρώνονται απευθείας από το υπουργείο εσωτερικών/δήμο.

·       15% του προϋπολογισμού για την Παιδεία.

·       Όχι στο σχολείο επιχείρηση , όχι στην «αυτονομία» του σχολείου που παραπέμπει στην επιχειρηματική δράση, την αναζήτηση χορηγών, την εισβολή εταιρειών και την επιβάρυνση των γονέων. Όχι στην παραχώρηση χώρων του σχολείου σε ιδιωτικούς φορείς για κερδοσκοπικούς λόγους.

·       Κατάργηση των μνημονιακών νόμων, των συμφώνων σταθερότητας και αποδέσμευση από τους στόχους φια αιματοβαμμένα πλεονάσματα που επιβάλλουν κυβέρνηση – ΕΕ -  κεφάλαιο.

·       Κατάργηση όλου του αντιδημοκρατικού νομοθετικού πλαισίου του «Καλλικράτη», «Κλεισθένη» και τον νόμο Βορίδη.